Ha, even een update vanuit het zonovergoten Thailand!

Een paar weken geleden hebben we in het holst van de nacht Laos verlaten. Bij aankomst in Bangkok was het even slikken; complete chaos waardoor het vredige en natuurrijke Laos opeens wel iets uit een ander werelddeel leek. Het verkeer is een groot gekkenhuis. Dat ik niet overdrijf blijkt wel door de borden met de tekst "don't even think of hiring a car in this area". Ook de inmiddels vertrouwde toetergeluiden waren weer terug. Haal het hier maar niet in je hoofd om op de Laos-manier straten over te steken, hier gelden gewoon weer de ren-voor-je-leven regels. Wel ben ik tevreden over het metronetwerk, we moesten weliswaar vier keer over stappen, waar we al na acht keer vragen achterkwamen, maar dan kom je ook ergens. We hadden nog een nacht te overbruggen voor mijn familie zou arriveren. Naast het feit dat ik erg veel zin had om ze te zien, kwam er nog een ander aangenaam detail bij kijken;  3 weken lang geen budgettoestanden maar lekker mee in de luxe hotels. Dennis en ik besloten om alvast in dat luxe hotel te gaan zitten, om de overgang wat soepeler te maken zeg maar ;).

Het hotel viel op z'n zachtst gezegd wel in smaak... De badkamer leek wel een balzaal; twee wasbakken, een bad, een douche en naast het toilet vond ik zelfs een telefoon! Niet dat we daar ook maar iets aan hadden, maar toch. Over de slaapkamer begin ik niet eens, was eigenlijk gewoon jammer om die vieze backpack daar neer te zetten. Om het helemaal decadent te maken hebben we er die avond maar meteen een diner op de 24e verdieping ingegooid. Prachtig uitzicht over de stad. Toch jammer dat we allebei niet de moeite hadden genomen om chique, of uberhaupt schone, kleding aan te trekken. Je voelt je toch enigszins ongemakkelijk als de ober zo galant is om een prachtig, steriel servet op je kledingstuk te leggen, terwijl dat kledingstuk allang niet meer het leuke jurkje is van toen je hem ooit kocht, maar vandaag de dag meer weg heeft van een vaatdoek vol ondefinieerbare vlekken en gaatjes. Nee, dat backpacken heeft me niet bepaald charmanter gemaakt.;)

De volgende dag sinds lange tijd onze blanke lichamen weer eens tegoed gedaan aan de zon, want dit luxe hotel had uiteraard ook een zwembad. Het leek me wel leuk om s'middags de bus met m'n ouders en broer op te wachten. Op z'n niet Schultes zaten we ruim op tijd in de lobby gereed. Lichtelijk verbaasd was ik toen ik na uren wachten een sms ontving van pap, met de mededeling dat ze in hotel waren. Ehm... waar dan?! Bleek dat het hotel meerdere lobby's had.. Tja, moet je ook maar net weten. Uiteindelijk de goede lobby gevonden, wat heerlijk om ze weer in het echt te zien! Had ze afgelopen maanden wel veel gesproken via mail en skype, maar het is toch anders om ze in het echt te zien. M'n ouders hadden een georganiseerde trip door Thailand geboekt en ik ging gezellig met ze mee. Dat hield in: luxe hotels, drie keer per dag een buffet, en het meest geweldige: geen gesleep met de backpack! Je zet je rugzak buiten de deur en de mannetjes van Kras regelen het verder. Zalig! Ook uren wachten op vervoer in de vorm van gammele brakbussen was verleden tijd, de luxe aircobus stond altijd een half uur van tevoren klaar. Het programma loog er niet om; ik zag voor die paar weken meer activiteiten gepland staan dan wat ik de afgelopen 4 maanden in totaal had uitgevoerd. Uitslapen was uit den boze, de wektijden varieerden van half 6 tot half 7! Een enkele keer werden we gematst en mochten we uitslapen tot maar liefst zeven uur. Nee, die mensen van Kras kennen geen genade ;-).

Ons verstand kon volledig op nul, het enige wat we moesten doen was op de afgesproken tijd op de afgesproken plek zijn. Dat enige 'moeten' bleek toch wat lastig te zijn voor de familie Schulte. De tweede dag hebben we ons gelijk al razend populair gemaakt in de groep door 10 minuten te laat bij de bus te komen. Tja, eerst was vaders de pet kwijt, toen was z'n portemonnee weg, toen had ik m'n spullen nog niet bij elkaar en toen we uiteindelijk in de lift stonden was Dennis vergeten om uberhaupt iets van schoeisel/slippers aan z'n voeten te doen. En laat onze groep nou net zo'n groep zijn waarvan iedereen 10 minuten van tevoren al startklaar bij de bus staat... De waardering in de groep was toch wat ver te zoeken;). Alle andere dagen zaten we onder druk van vaders trouwens netjes als eerste in de bus.

We hebben zo'n drie dagen in Bangkok doorgebracht, wat een miljoenenstad is dat. We hebben genoten van een fietstocht door de smalle, drukke steegjes van Chinatown, geslenterd over Thailands grootste bloemenmarkt en een mooie tocht over de kanalen van Bangkok gemaakt. Natuurlijk mochten de nodige tempels en het royal palace, die elke stad in Azie lijkt te hebben, niet ontbreken. We hebben gegeten in Khoa San Road, de backpackerswijk van Bangkok. Veel jongeren, veel muziek, veel kraampjes en veel bier. Leuk om m'n familie te laten zien, zo hebben ze een beetje een idee van waar ik de afgelopen maanden heb uitgehangen. Ook hebben we Bobo, het Thaise meisje van het vrijwilligersproject, weer gezien. Met z'n allen gegeten in een world centre shopping mall. Vooral m'n ouders keken hun ogen uit, maar ik snap wel waarom. Het is totaal niet te vergelijken met de winkelcentra bij ons. Voor je naar binnen kunt moet je door een scanner. Er zijn zo'n 10 verdiepingen, elk gevuld met winkels van de meest dure merken. Overal hangen kroonluchters en de vloeren glanzen op en top. Ook al zullen we hier nooit van ons leven daadwerkelijk inkopen kunnen doen, toch is het leuk om doorheen te lopen. Na Bangkok moesten we afscheid nemen van Dennis, iets wat ik toch wel erg raar vond.

Onze reis ging verder richting het noorden van Thailand, geen rechtstreekse route maar natuurlijk langs wat bezienswaardigheden. Zo zijn we in Ayutthaya geweest, de vroegere hoofdstad van Thailand. Daar kon je trouwens nog erg goed zien hoe hoog het water tijdens de overstromingen van vorig jaar heeft gestaan. Onwerkelijk, complete straten, auto's en huizen stonden diep onder het water.

Na zo'n 10 dagen waarin we veel gezien hebben, van tempels tot plaatselijke dorpjes, kwamen we aan in Chiang Mai. Hier kregen we eindelijk rust ;). We bleven hier 3 nachten en hadden zelfs een vrije dag. Daar waren we erg hard aan toe. Eindelijk niet zo vroeg opstaan en even lekker doen waar je zelf zin in hebt. Pap en Remert hebben nog een jungletocht gemaakt op een olifant, iets wat ze erg leuk vonden. Mam en ik hadden daar niet zoveel zin in, we hebben lekker bij het zwembad gelegen. Chiang Mai is eigenlijk best een smerige stad, het doet allemaal wat somber aan door de mist/nevel die over de stad hangt. Die wordt veroorzaakt doordat ze op dit moment de oude rijstvelden aan het verbranden zijn. Voor pap was Chiang Mai een geweldige stop, hij kon zich hier namelijk tegoed doen aan westers eten. Jawel, hij is nog steeds extreem gesteld op de Hollandse pot. Dus dat werd een paar dagen lang vlees met patat op het menu. Overigens moet ik toegeven dat de rest van de familie daar ook geen moeite mee had, want hoe lekker die rijstmaaltijden ook zijn, na tijden tweemaal per dag heb je het daar ook wel een keer mee gehad. Verder kon ik in Chiang Mai mijn inmiddels prima ontwikkelde afdingkwaliteiten aan de familie laten zien. Met enige moeite had ik ons taxi vervoer weten af te pingelen. Op het moment dat vaders betaalt geeft hij die beste man veel meer dan het afgesproken bedrag, want, zo zei pap, een beetje fooi heeft ie wel verdiend. Aargh! Maanden lang geoefend, vooral niet aan fooi geven gedaan, en dan dit :P Het is niet zo dat ik ze geen fooi gun, maar je betaalt hoe dan ook al schandalig te veel, dus fooi is dan niet meer nodig dacht ik zo. In het vervolg heb ik het afdingen voor taxi's maar gelaten. Gelukkig kon moeder Schulte mijn afdingkwaliteiten tijdens het winkelen wel waarderen. Het werd me overigens ook weer duidelijk waar ik die winkeldrang toch van heb ;-)

We hebben een ontzettende mooie tocht gefietst in het buitengebied van Chiang Mai. We zijn door een soort opvangdorp voor ouderen/gehandicapten gekomen. Erg bijzonder, want zo normaal zijn deze voorzieningen in Thailand niet. Het is een christelijke gemeenschap, de mensen die er wonen zijn niet in staat om voor hun eigen levensonderhoud te kunnen zorgen. Mooi om te zien is dat de monnikken van de boeddhistische tempel naast het dorp, de zorg voor deze mensen deels op zich hebben genomen. Ze zorgen er bijvoorbeeld voor dat ze eten krijgen. De fietstocht ging verder langs prachtig groene rijstvelden, ontzettend stinkende kruidenvelden en een crematorium. Het crematorium was een open lucht gebied. Onze gids vertelde, en liet helaas ook zien, hoe de lijken verbrand worden. Er is een relatief moderne oven, maar omdat dat duur is gebeurt het vaak op de simple manier; een vuurtje stoken in de open lucht... Dat vuurtje wordt gestookt tussen twee stenen. Blij wees onze gids aan dat je er nog wel wat botten kon zien liggen.... Nou dat kon je inderdaad..

Na Chiang Mai leek het alsof ik weer terug was in de backpackerswereld, want jawel, de aircobus was er vandoor en wij werden verwacht in de nachttrein terug richting Ayutthaya. De laatste nachttrein voor mij was in Vietnam, die vanwege misselijke toestanden niet zo heel goed was bevallen. Dus jullie begrijpen dat ik hier echt naar uit keek ;-). Maar ook wel weer grappig om dit samen met de familie te ondernemen. We hadden een mooie dinerbox meegekregen en in de trein zag het er allemaal best goed uit. Mam en ik hebben ons zelfs nog tegoed gedaan aan een wijntje. Rond 22 uur kwamen er warempel vriendelijke Thaise dames die ons bed gingen opmaken! Luxe ten top dus weer. De trein had drie uur vertraging, maar ook hier konden we het voordeel wel van in zien; nu hoefden we tenminste niet om half 6 s'ochtends op te staan om die trein uit te racen, maar konden we wat langer in dat mooie opgemaakte bedje blijven liggen.
Die dag een interessant bezoek gebracht aan de treinrails van Thailand-Birma, ook wel de Death Railway genoemd. Deze naam is gekomen door het onmenselijke dwangarbeid waar de Japanners de geallieerde krijgsgevangenen toe dwongen. De aanleg heeft zo'n 16 maanden geduurd, gemiddeld stierven er 75 arbeiders per dag. Arbeiders leefden in vreselijke omstandigheden, kregen bijzonder weinig te eten en drinken, moesten vaak 24 uur per dag werken, kregen geen medische hulp bij bv. tropenziekten etc. Ook de bekende brug van de river Kwai hebben we bekeken, deze brug is in totaal 32 keer gebombadeerd en daarmee 33 keer opnieuw opgebouwd. Deze afschuwelijke geschiedenis vormt trouwens een groot contrast met de schoonheid van de omgeving; een prachtig bergachtig, groen landschap.

Langzaam aan naderden we het zuiden van Thailand, de temperatuur schoot omhoog en we konden het strand al bijna ruiken. Iedereen keek hier inmiddels erg naar uit. Cha Am was onze eerste stop met een strand in de buurt. We hadden een prachtig hotel, een mooi zwembad en een prive strand. Hier kwamen we s'middags rond 15 uur aan, dus we hadden nog mooi even tijd om te relaxen. Het water van de zee was bijzonder warm, het feit dat vader Schulte hier meteen doorheen kon komen zegt al wel genoeg denk ik. Gevoelsmatig lag het in ieder geval rond de 29 graden, dus echt verkoelend kon je het niet noemen. Maar wat heerlijk om op zo'n strandbed neer te ploffen en niks te doen. Ik mocht dan wel de jongste van de groep zijn, volgens mij was ik toch diegene die het meest toe was aan al dat niks doen ;-).
De avond in Cha Am hebben we volledig gevuld met het op de kop zetten van de twee hotelkamers, want jawel, de geleende camera van Thomas was op mysterieuze wijze verdwenen. (Ja, ik ben overduidelijk een kind van mijn ouders haha). Na de nodige uren gespendeerd te hebben met zoeken gaven we het maar op, het ding was nergens te vinden. Uiteindelijk vond pap hem de volgende dag op een bijzonder onmogelijke plek, op een soort plankje tussen twee kasten in...

Na Cha Am en een havenstad waren we toe aan onze eind bestemming, het eiland Koh Samui.
Het uitzicht van het hotel was super, we keken uit op de zee en wat bergen. Het strand waar we de eerste dag naar toe gingen was wat minder, er zat veel alg in waardoor de opmerking " het is ja net de Dinkel" best wel op zijn plaats was. Gelukkig hebben we in onze buurt een ander mooi strand gevonden. Na 5 dagen totale ontspanning moest ik helaas alweer afscheid nemen van mijn ouders en Remert. Dat vond ik toch nog wel even lastig, ik weet dat ik ze volgende week al weer zie, maar vond het erg fijn en gezellig om ze weer om me heen te hebben. En het went erg snel. Het afscheid hield tevens in dat ik de luxe hotels gedag kon zeggen, want dat zat toch net een beetje boven mijn budget. S'middags heb ik Dennis en Jelle opgezocht in de backpackerswijk. Ik heb trouwens met succes weten af te dingen voor een kamer, dus ben nu wel echt koningin in het afdingen ;).
M'n kamer op dit moment is van een heel ander kaliber dan dat van de afgelopen weken; vies, muf, een wc die niet doorspoelt, spinnen etc. Werd gisternacht wakker omdat mijn arm jeukte, bleek dat er gewoon mieren op liepen.. Ik merk dat ik toch wat moeite heb met deze omschakeling ;). Ik denk trouwens dat ik nu ook echt op een punt ben gekomen dat ik in Enschede straks mijn kamer veel vaker ga schoon maken, ben wel een beetje klaar met al dat ongedierte haha. Moet er trouwens ook even aan wennen dat ik sinds zo'n 5 maanden weer alleen slaap, werd gisteren in totale paniek wakker omdat ik Remert nergens kon vinden haha. Na een korte zoektocht kwam uiteindelijk weer naar boven dat hij al lang en breed weer in Nederland zit;). We zitten hier dicht bij een supermooi strand en het uitgaan is geweldig, dus ik vermaak me hier nog wel een paar dagen. Dinsdag vlieg ik terug naar Bangkok, om vervolgens donderdag terug te vliegen naar Amsterdam.

Vijf geweldige maanden zijn bijna voorbij. Vijf maanden waarin Dennis en ik in ontelbaar veel kamers hebben geslapen, ontelbaar vaak hebben verteld dat we geen stel zijn, maar vooral ontelbaar veel geweldige dingen hebben gedaan, gezien en meegemaakt. Heb echt een prachtige tijd gehad hier.
Maar stiekem kijk ik er ook wel weer naar uit om terug te gaan naar Nederland, mis m'n familie en vrienden en heb wel weer zin in het Enschedese leventje.

Tot heel snel allemaal,

Liefs

ps: foto's volgen nog. Ben al enige tijd aan het tikken en moet ontzettend nodig naar de wc;)